Burak Özçivit – Bir Yıldız Sonsuza Gitti, Ama Sevgisi Hep Bizimle
Hayat bir film şeridi gibi gözlerimizin önünden geçer derler. Kimi zaman bu film en heyecanlı yerinde durur. Sessizce, ani bir şekilde… Ve tam da öyle bir anda Türkiye’nin en sevilen oyuncularından biri olan Burak Özçivit aramızdan ayrıldı. Ancak geride sadece başarılarla dolu bir kariyer değil, aynı zamanda derin bir sevgi ve ölümsüz bir miras bıraktı.
O gece, yoğun bakım ünitesinin kapısında zaman durdu. Yüzlerce kişi dua ederken içeride sadece birkaç kişinin tanık olduğu çok özel bir an yaşanıyordu. Burak’ın eşi Neslihan Atagül, hayat arkadaşının başucundaydı. Elini tuttu, gözlerine baktı ve o an Burak gözlerini son kez açtı.
“Çocuklarımıza iyi bak…” dedi.
Bir Aşkın Son Nefesi
Burak Özçivit, sadece yakışıklılığıyla değil, oyunculuğu, aileye olan düşkünlüğü ve örnek babalığıyla tanınan bir isimdi. Neslihan Atagül ile olan evliliği Türkiye’nin en çok konuşulan ve en çok sevilen çiftlerinden biri olmalarını sağladı.
Birlikte Karan adında bir çocukları vardı. Ancak kimse bilmezdi ki, Burak’ın vefat ettiği dönemde Neslihan ikinci çocuklarına hamileydi. Bu mutlu haberi Burak’a söylemek için sabırsızlanıyordu. Ama o güzel haber, bir veda fısıltısına dönüştü…
Hastane Odasında Yazılan Vasiyet
Burak’ın son sözleri sadece birer veda değildi. O an, bir babanın en içten arzularının, sevgi dolu vasiyetinin cümlelere döküldüğü bir andı:
“Yeni doğacak bebeğimize ismini sen koy… Ama ismi ‘Umut’ olsun. Çünkü sana olan umudum hiç ölmedi…”
Ve o an, gözünden bir damla yaş süzüldü. O yaş sadece bir vedanın değil, bir babanın kalbinden gelen son dileğinin yansımasıydı.
Tanıkların Gözünden: Sessiz Bir Çığlık
O anlara tanık olan yoğun bakım hemşirelerinden biri şöyle dedi:
“25 yıldır bu mesleği yapıyorum, ama böyle bir veda görmedim. Adamın gözleri hâlâ hayattaydı. Neslihan’a öyle bir bakışı vardı ki… Çocuklarına vedası… Ağlamamak için duvara döndük. O geceyi unutamam.”
Karan’ın Gözyaşı: Bir Oyuncak Arabanın Anlamı
Cenaze günü, Burak’ın tabutu evinin önünden geçerken küçük oğlu Karan koşarak geldi. Elinde bir oyuncak araba vardı. Tabutun üstüne koydu ve sadece şu kelimeleri fısıldadı:
“Bu senin için baba… Yine birlikte oynarız, olur mu?”
O an orada bulunan herkesin kalbi parçalandı. Sanat camiası, devlet yetkilileri, halk… Gözyaşlarına boğuldu. Ve o gün bir kez daha herkes anladı: En büyük kayıp, bir çocuğun babasız kalmasıdır.
Neslihan’ın Sözü: “Yalnız Değiliz…”
Cenazeden birkaç gün sonra Neslihan, elinde Burak’ın fotoğrafı ve önünde bebeğe ait minik patikleriyle evde yalnızdı. Başını eğdi ve fısıldadı:
“Sana söz veriyorum Burak… Çocuklarımıza senin sevgini vereceğim. Onları senin gibi seveceğim, saracağım. Her sabah seninle uyanacaklar. Yalnız değiliz…”
O gece sosyal medyada #SanaSözBurak etiketi trend oldu. Milyonlarca insan destek mesajları gönderdi, “Burak’ın çocuklarına sahip çıkacağız” dedi.Ardında Bıraktığı Bir Defter: “Nefesim Sizdiniz…”
Burak’ın ölümünden sonra özel eşyaları arasında bir defter bulundu. Bu defter, adeta onun gizli günlüğüydü. Sayfalar dolusu düşünce ve duygu… Ama bir sayfa özellikle dikkat çekiciydi:
“Bir gün çocuklarım bu satırları okursa bilsinler… Babaları onları sadece sevmedi. Onlar için nefes aldı.”
Neslihan, bu sayfayı çerçeveletti ve evin girişine astı. Karan her sabah oradan geçerken durur, çerçeveye dokunur ve der:
“Günaydın baba.”
Anne Olmak, Baba Gibi Sevmek
Neslihan şu an iki çocukla hayata tutunmaya çalışıyor. Hem yas sürecini yönetiyor, hem de anneliği tek başına sırtlanıyor. Hamilelik döneminde aldığı psikolojik destek sayesinde biraz da olsa ayakta kalabiliyor.
Psikologlar ona çocuklara nasıl anlatması gerektiğini, babasız büyümenin nasıl hafifletilebileceğini öğretiyorlar. Ve o her sabah uyanırken Burak’ın sevgisini de yanında hissediyor.
Umut’un Adı: Burak’ın Son Hediyesi
İkinci çocuğun ismi “Umut” oldu. Çünkü Burak’ın son isteğiydi bu. “Beni unutmaları için değil… Beni yaşatmaları için…”
Şimdi evde iki çocuk var: Karan ve Umut. Biri babasını tanıyan ama çok özleyen, diğeri babasını hiç tanımamış ama onun sevgisiyle büyüyen…
Bir Yıldız Kaydı, Ama Işığı Kaldı
Burak Özçivit artık aramızda değil. Ama onun sevgisi, ailesine olan bağlılığı ve çocukları için kurduğu hayaller hep yaşayacak. Neslihan her sabah yeni bir gün doğarken, eşinin hatırasıyla uyanıyor. Onun sözlerini tekrar ediyor:
“Çocuklarımıza iyi bak…”
Ve bu cümle artık sadece bir vasiyet değil; bir annenin yaşam misyonu, bir kadının hayat mücadelesi haline geldi.
Bir yıldız kaydı… Ama o yıldızdan doğan iki umut, gökyüzünde parlamaya devam ediyor.
Play video:
.
.
.
